Føroyskt frambrot og føroyskar fyrimyndir

Tað er týskvøld 3. desember. Ein dystur í EM-bólkaspælinum er av, men larmurin og fagnaðurin er so mikið nógvur, at tú skuldi trúð, at hetta var í sambandi við eitt EM-gull – og at tað vóru fjeppararnir hjá vinnandi liðnum, sum heiðraðu tí.

Í roynd og veru vóru hetta teir umleið 400 føroysku fjeppararnir, sum saman við millum annað sveisisku fjepparunum takkaðu føroysku spælarunum fyri samlaða avrikið seinastu dagarnar í St. Jakobshalle. Og kvinnurnar í hvíta og bláa búnanum søgdu eisini takk: Fyri at tær høvdu fingið stuðul, sum helst einki av hinum 24 liðunum í endaspælinum higartil hevði fingið.

Føroyar taptu, júst sum væntað, greitt fyri Danmark. Eftir eina góða føroyska byrjan var tað á veg at verða ljótt, tá ein av EM-favorittunum rann frá síðst í 1. hálvleiki og fyrst í 2. hálvleiki við góðsku og knúsandi effektiviteti. Føroyar saknaðu útvísta verjuskansan Brynju Høj, sum hevði spælt ein framúr dyst tveir dagar frammanundan, og okkara høvdu alt ov stórar trupulleikar við at skora.

Stuðlinum og stríðsviljanum bilti tó einki, og føroyska mótsvarið seinastu smáu tjúgu minuttirnar fekk danska venjaran at taka tvey leikbrá í berari ónøgd. Tað syrgdi eisini fyri, at Føroyar fingu sítt frægasta úrslit nakrantíð móti Danmark í A-landsliðshondbólti hjá kvinnum – á størsta pallinum liðini higartil hava spælt móti hvør øðrum.

Yvirleggjarin skal vera hægri enn at vera nøgdur við níggju-máls tap, líkamikið hvørjum tað er ímóti. Men í 2021 taptu Føroyar við tjúgu málum fyri Danmark í EM-undankappingardysti á Hálsi (19-39), har man av álvara sá út sum ein "lítlasystur", sum ikki megnaði at spæla við stórusystur – serliga í fyrra hálvleiki tá Føroyar bert skoraðu fimm mál. Árið eftir vóru 11 mál á muni í Danmark, men Føroyar skoraðu bert 15 ferðir í Næstved. Í Basel skoraðu Føroyar 24 mál móti teimum reyðkløddu og talið av uppløgdum møguleikum var til, at vit høvdu skorað nakað yvir 30 mál.

Í løtunum eftir dystin týskvøldið snúði tað seg ikki um tal av málum, ella um hvat mistak onkur gjørdi í einstakari støðu. Tað snúði seg um standa saman og takka hvørjum øðrum – kvinnunum fyri alt tað sum tær høvdu lagt á hallargólvið hesar farnu dagarnar og áskoðarunum fyri áhaldandi stuðulin sum rungaði um stóru høllina: Øll føroyingar og øll errin av tí. Tað var ein rørandi løta fyri nógv fólk. Tað var tað sanniliga eisini á júst sama staðið umleið tvey samdøgur frammundan.

Les alla greinina í Blaðnum Vikuskifti her